Dooreten

En vooral als de jongste telg van de familie Sorts een goede dag had, konden die muziekbijeenkomsten uitlopen op interessante muziekvoorstellingen of de voordracht van vlammende gedichten, wat heel vaak leidde tot gratuite discussies over esthetica die diegenen gelijk gaven die stelden dat de mens als enige dier in staat is te theoretiseren zonder zijn eetlust te verliezen.

Cabré, Edelachtbare

Tot niemand

Challenger, het fictieve personage van Sir Arthur Conan Doyle (1859-1930) die Deleuze en Guattari opvoeren, 'brengt ons van ons stuk'. Hij verliest zich in uitweidingen en verzekert dat 'niets de uitweiding van de niet-uitweiding kan onderscheiden (Mille Plateaux 65/49). In de mate dat hij uitweidt en zijn toehoorders afhaken, verliest hij zelf zijn menselijke aanblik. De tekst, schipperend tussen de tegenwoordige tijd en de onvoltooid verleden tijd, richt zich tot niemand meer: 'Challenger richt zich enkel nog tot het geheugen', tot de geest in de zin van 'perplexheid', van co-existentie waarin geen verwarring bestaat tussen ideële contracties, van nabijheden van gebeurtenissen, van onafscheidbare variaties, van connecties tussen heterogene elementen, van plooien op plooien, van een veelvoudigheid die niet geteld kan worden, maar waarin evenmin verwarring bestaat tussen de inschrijvingen van eenzelfde gebeuren. Een bergsoniaanse kegel die wordt verwrongen door niet-menselijke stuiptrekkingen.

Isabelle Stengers, Leven/denken

Ik ben

Enkele jaren voordat Pollock zijn drippings zou maken, vroeg zijn collega Hans Hofmann hem, overigens tijdens een bijzonder ongemakkelijk gesprek: 'Jackson, schilder jij ondanks de abstracties naar de natuur?' Pollock gaf een ultrakort antwoord: 'I am nature.' Van dat antwoord begreep Hofmann niets. 'Als je louter vanuit het hart schildert, dan ga je jezelf herhalen,' wierp Hofmann tegen. Pollock nam de moeite niet daarop te reageren, het gesprek was wat hem betrof voorbij.

Joost Zwagerman, Alles is gekleurd

Na het einde van de filosofie

Het construeren van een metafysica blijft het ideaal van de filosoof, waarbij dan de vraag niet luidt: 'Is het nog mogelijk?', maar: 'Zijn we ertoe in staat?'

Badiou, mede namens Deleuze

Geen doortocht

Het gevecht, Deleuze eigen, dat altijd een gevecht is tegen zichzelf, richt zich, wat de methode betreft, precies op dit punt: ervoor te zorgen dat de schijnbare doortocht van een analytiek die nu eens afgaat op de eenzinnige kant van het Zijn (activiteit), dan weer op die van de meerzinnige veelheid van de zijnden (passiviteit) nimmer categoriaal wordt.

Alain Badiou