Er zal een nieuw superbrein ontstaan. Dat brein bedenkt dingen die zo complex zijn dat ze voor een individueel brein niet te begrijpen zijn.
Kevin Kelly
Er zal een nieuw superbrein ontstaan. Dat brein bedenkt dingen die zo complex zijn dat ze voor een individueel brein niet te begrijpen zijn.
Ik was iemand die Adorno las! En in die moeizame, intricate, omslachtige, precieze taal die probeerde de gedachte steeds meer te verheffen en waarin elke punt die was gezet net een karabiner van een bergbeklimmer was, school nog iets anders, namelijk die specifieke methode om de sfeer van de werkelijkheid te benaderen, die schaduw van de zinnen die een vage begeerte in me konden oproepen om deze taal met deze speciale sfeer voor iets werkelijks, iets levends te gebruiken. Niet voor argumenten, maar bijvoorbeeld voor een lynx of een merel of een betonmolen. Want de taal hulde de werkelijkheid niet in zijn sfeer, het was andersom: de werkelijkheid steeg eruit op.
Alles wat met woorden wordt gezegd, kan met woorden worden tegengesproken, dus wat moeten we met proefschriften, romans, literatuur? Of anders geformuleerd: van wat je zegt dat het waar is, kun je ook altijd zeggen dat het niet waar is. Het is een nulpunt en de plek van waar de nulwaarde zich uitbreidt. Maar het is geen dood punt, ook niet voor de literatuur, want literatuur bestaat niet alleen uit woorden, literatuur is wat de woorden bij de lezer opwekken. Aan die overschrijding dankt de literatuur haar geldigheid, niet aan de formele overschrijding op zich, zoals zovelen denken.Karl Ove Knausgaard, Liefde